Tελευταία βόλτα από τα μάτια ενός τετράποδου.(φωτογραφίες-κείμενο)

(η περιγραφή που ακολουθεί, γίνεται μέσα από τα μάτια του πιστού μου φιλαράκου, που τυχαία συνάντησα στην γυρολιμνιά)

Την βλέπω από μερικά μέτρα μακριά μου.. όλο προχωράει και σταματάει.. δεν μπορώ να καταλάβω τί κάνει.. προχωράω προς το μέρος της.. στο δρόμο, ένας κύριος δίνει φαγητό!! Λες να σταματήσω να φάω; Καλή ιδέα, άλλωστε μέχρι να έρθει προς τα εδώ, εγώ θα έχω τελειώσει.

Ωπ, έφτασε! Με κοιτάζει.. κάτι μου λέει τώρα και ανάθεμα αν καταλαβαίνω, αλλά με χαιδεύει.. μάλλον είναι η τυχερή μου μέρα σήμερα.. έπεσα σε ανθρώπους που μας αγαπούν. Πρώτα φαγητό από τον περστικό κύριο, μετά αυτή.. θα την ακολουθήσω!

Δεν φτάνει που ανεβαίνει σκαλιά, πάλι σταμάτησε! Και τί κάνει; Με φωτογραφίζει; Εεεε για μια στιγμή.. εγώ δεν είμαι σαν τις ντίβες σου.. είμαι σκυλί με τα όλα του.. μα τί κοιτάζει με τόση όρεξη και δεν παίζει λίγο μαζί μου; Την ακολουθώ τόση ώρα..
Για να δω..

Βέβαια.. την δικαιολογώ! Τώρα καταλαβαίνω γιατί σταματάει κάθε τόσο! Μπορεί να την περιμένω και πάνω απο 10 λεπτά για να φύγει.. φωτογραφίζει, φωτογραφίζει.. 

Ενταξει.. έχει βάλει την φωτογραφική στην άκρη και κάθεται όπως εγώ.. με κοιτάζει με χαμόγελο, να δείτε που θα θέλει να με βάλει και εμένα στο 'κάδρο' που ετοιμάζει.. δεν την γλιτώνω την φωτογράφιση! Με φωνάζει.. λίγο παιχνίδι ακόμα.. δεν φεύγει η Καστοριά.. θα προχωρήσουμε.. έλα να παίξουμε λίγο ακόμα!

Μάταια προσπαθώ να ξεκλέψω λίγο παραπάνω χρόνο.. προχωράει πάλι.. ευτυχώς αυτή τη φορά κατεβαίνει τα σκαλιά. Περπατάμε λίγο αλλά μου μιλάει στο δρόμο.. δεν με αφήνει από τα μάτια της και σε κάθε βήμα της γυρίζει να δεί αν την ακολουθώ! Τα κατάφερα, της έχω κλέψει την καρδιά! Και να που θέλει να καθήσει στο παγκακι! Πάω τρέχοντας, έμεινα λίγο πίσω για να δω αν με ξαναψάξει..
Ας ξαποστάσω μαζί της.. τί; Έχετε απορία τί κοιτάζει;

Ορίστε.! Δίπλα της είμαι, άλλωστε δεν περπατάει κανείς άλλος.. νομίζω της αξίζει μια πόζα μου..

Αυτός είμαι! Λέει, ταιριάζω με την εποχή..

Φταίω εγώ που έχει γεμίσει φύλλα η γυρολιμνιά; Κάθε μέρα και ένας διαφορετικός τα φωτογραφίζει. Αυτή όμως, προτίμησε να με κάνει πρωταγωνιστή!

Και ναι..φίλοι μου, έγω είμαι που σας γράφω μετά από λίγο καιρό, επιλέγοντας αυτόν τον λίγο ευφάνταστο τρόπο, μέσα από τα πιο αθώα μάτια, μέσα από μια αδέσποτη ψυχή που έστω για μία μέρα βρήκε αγάπη, παρέα και δικαιωματικά μία θέση στο blog μου.

Λόγος συγκεκριμένος δεν υπάρχει, απλά ήθελα να προβάλλω την βόλτα αυτή λίγο διαφορετικά.

Όσο για την ιστορία που σας 'διηγήθηκε' ο φιλαράκος μου, αλήθεια είναι.. έτσι έγιναν τα πράγματα.

Ήταν η μέρα του μάλλον, αφού και ένας ακόμα συμπολίτης μας, του έδωσε να φάει και ανέλαβα εγώ, να του δείξω την γυρολιμνιά και ήταν από εκείνες τις φορές που λες 'έχω την καλύτερη συντροφιά!'
 
 Την αγάπη μου για κάθε τί έμψυχο την γνωρίζετε, είτε αγαπάτε, είτε όχι, να θυμάστε ότι εάν ισχύει ότι το σύμπαν επιστρέφει συμπεριφορές, κάντε το καλό, το μόνο που έχετε να εισπράξετε είναι αγάπη..

Και πιστέψτε με, καταλαβαίνουν, νιώθουν, αισθάνονται.

Ώρα να φεύγω από το παγκάκι.. μια στάση ακόμα για ένα τελευταίο κλίκ :

Και για όσους έμειναν με την απορία, ο σκύλος με άφησε στο σημείο που τον συνάντησα..

Την αγάπη μου...



Κείμενο-Φωτογραφίες:Ντίνα Παπαγεωργίου



facebook page: Γυρολιμνιά Καστοριάς