Για μια πανσέληνο χωρίς φωτογραφία,πάτησε like.

Και κάπου ανάμεσα σε δημοσιεύματα για τη νίκη του ΠΑΟΚ,σε τραγούδια καψούρας,σε τραγούδια ‘totally pointless’,σε νοσταλγικά posts,σε ενεργούς και ανενεργούς χρήστες του Facebook,άλλη μια πανσέληνος που την περνάμε στα κοινωνικά δίκτυα.

Μάχη για το ποιος θα βγάλει την καλύτερη φωτογραφία και θα πάρει τα περισσότερα likes ή τις περισσότερες καρδιές στο Instagram και αναρωτιέμαι,αν όλοι μας έχουμε εξασφαλίσει την πραγματική 'καρδιά' δίπλα μας,που θα κρατάμε μαζί το κινητό,με τα δυο χέρια,για να βγάλουμε μια selfie με φόντο το πιο όμορφο Αυγουστιάτικο φεγγάρι.

Ναι,αυτή τη selfie να την ανεβάσετε.Μόνο αυτή.Και μετά παρατήστε τα κινητά και για μια φορά αφήστε την πανσέληνο να την απολαύσουμε μόνο αν βγούμε έξω.Βέβαια,θα μου πείτε και εγώ μέσα από το blog σας το γράφω,αλλά έτερων εκάτερον!

Σήμερα λοιπόν ακολουθώ αυτό το μοτίβο.Χωρίς φωτογραφία.Με το αγαπημένο μου τραγούδι να παίζει στα ακουστικά μου και να είναι ίσως το καλύτερο soundtrack της αποψινής βραδιάς.Το γιατί αφήστε να το ξέρω μόνο εγώ,σαν το μυστικό της πανσέληνου και κάθε ‘πανσέληνου’,γιατί όσο και αν αυτή η βραδιά είναι συνδεδεμένη με την αγάπη,τον έρωτα,τα νεύρα,το παράπονο,τον φόβο,δεν παύει να φυλάει και ένα μυστικό για τον καθένα από εμάς.

Σε αυτόν τον Αύγουστο που μας ‘χρωστάνε’ απαντήστε ο καθένας με τον δικό του τρόπο…και αν έχετε και ένα αυτί να το ψιθυρίσετε,ακόμα καλύτερα.

Όσο για το τραγούδι,αγγλικά ξέρετε..και όσοι δεν ξέρετε,μια μετάφραση θα σας πείσει,πώς ένα τραγούδι μπορεί να περικλείει μόνο μια λέξη : την αγάπη. 

Μέσα από μια ριμάδα φωτογραφία,που μπορεί να την κρατάς στα χέρια σου…ή να την έχεις για πάντα στην ψυχή σου…‘till our eyes meet’….

Tην αγάπη μου…

Κείμενο:Ντίνα Παπαγεωργίου 

Τραγούδι:Ed Sheeran-Photograph