Στο κάτω-κάτω της γραφής..

..αξίζει να καταστραφείς!Υπέρτατος Γιάννης Πάριος..και μου έδωσε εξαιρετική πάσα για να δώσω τον τίτλο της σημερινής ιστορίας.Έτσι λοιπόν ξεκινά η σημερινή ιστορία μας..εκεί στο "κάτω-κάτω" μιας γραφής-αφορμή-να σας γράψω και πάλι.

Τα πεσμένα φύλλα έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν το τοπίο ανάλογο της εποχής και για έναν παράξενο λόγο αυτή η πλευρά της παραλίας δεν απολάμβάνει τις βόλτες του κόσμου,τουλάχιστον όχι τόσο όσο άλλες.Απολαμβάνει όμως,το μοναδικό αυτό συναίσθημα να ανακαλύπτεις κάτω από τα φύλλα αυτά,κρυφά συναισθήματα κάποιου που θέλησε να εκφραστεί.Με ένα σπρέι.

Θα μου πείτε:"να εκφραστεί ήθελε,ή να πατάει ο κόσμος μια-ίσως-τελειωμένη αγάπη;",δεν ξέρω να σας απαντήσω.Το μόνο που ξέρω,είναι ότι παρόλο που μήνες πριν είχα ανακαλύψει ένα γραμμένο "Σ'ΑΓΑΠΑΩ" κάπου εκεί,αυτή τη φορά είδα και τις 'συντεταγμένες΄της αγάπης αυτής.

Γύρισα να φωτογραφίσω τη συνέχεια της ιστορίας που σας είχα παρουσιάσει.Εκείνη τη στιγμή πέρασε δίπλα μου κάποιος,λέγοντάς μου:"..κοίτα τί κάθονται και κάνουν!",με ένα βλέμμα απορίας και ενθουσιασμού ταυτόχρονα.Συνέχισε:"Εμείς στα χρόνια μας,κοιτούσαμε στα μάτια..".Προσπέρασε μονολογώντας..Χαμογέλασα,γιατί σκέφτηκα ότι σε μια εποχή που η αναισθησία θεωρείται προσόν,η έκφραση συναισθημάτων θέλει κότσια..και μαγκιά.Και παραδέχομαι πάντα όποιον μπορεί να εκφραστεί.Έστω και έτσι.

Πριν χαθεί,τον άκουσα να λέει "λες και θα το δεί κανείς.."..και ξέρετε κάτι;Μπορεί να μην είχε και άδικο..αλλά όπως διάβασα και κάπου:για ένα παραμύθι ζούμε."Η αγάπη δεν είναι μπακάλικο.Να μετράς τί έδωσες εσύ.Τί εγώ.Τί ο άλλος.Ή δίνεις από την ψυχή σου και βγάζεις τον σκασμό.Ή κάτσε στη γωνίτσα σου και μέτρα τί δεν πήρες.",γράφει η Αλκυόνη Παπαδάκη.Και εγώ ήμουν μία από αυτόν τον 'κανέναν' που θεώρησε ο περαστικός ότι δεν θα το δει.Άρα ίσως και να μην είχε και πολύ ισχυρά επιχειρήματα η άποψή του,αφού μόλις την είχα καταρρίψει..

Πίσω μου ερχόνταν ένα ζευγάρι.Προφανώς ξένοι, αφού η εικόνα τους και οι φωτογραφικές μηχανές στο λαιμό τους,πρόδιδαν την ταυτότητα τους.Είχα ήδη καθίσει στο παγκακι να παρατηρήσω για λίγη ώρα πόσοι από τους λιγοστούς περαστικούς θα σταθούν.Έτσι και έγινε.Το ζευγάρι στάθηκε και φωτογραφίσε τις καρδιές..!Γίναμε αμέσως 3 οι "κανείς" που "λες και θα το δεί" του περαστικού.

"Κάπου εδώ υπήρχε και ένα "σ'αγαπάω" να φωτογραφίσετε..",πήγα να τους πω...

Αλλά η φωνή μου δεν βγήκε..
 
Πιανόταν ήδη χέρι-χέρι..


Την αγάπη μου...


Κείμενο-Φωτογραφία:Ντίνα Παπαγεωργίου

Facebook : Γυρολιμνιά Καστοριάς
Instagram : dina__pap__photography__