Κι όμως..η νύχτα 'βλέπει' τα πάντα.

Αναρωτίεσαι τί είναι αυτό που δίνει μαγεία στη νύχτα..και δεν το βρίσκεις..δεν το βρήκες ποτέ..δεν θα το βρεις.

Η νύχτα,έχει μια μαγική ικάνοτητα να κρύβει φόβους και να φανερώνει απωθημένα.Τρελά αποθημένα και σκέψεις που στο φως της μέρας δεν θα τολμούσες να δεις.Και είναι η νύχτα,εκείνη που καταφέρνει να αλλάζει την σημασία του "βλέπω με τα μάτια",με μια αυτόματα παγιωμένη ερμηνεία του να κοιτάς με τα μάτια της ψυχής σου,ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για να νιώσεις.

Περπάτησες τη νύχτα;Με νιώθεις.Καταλαβαίνεις τί εννοώ..δεν μπορεί να μην καταλαβαίνεις..
Τη νύχτα που δεν θες ακουστικά στα αυτιά σου,γιατί η νύχτα είναι αυτή που μέσα στη σιωπή της,μεταδίδει τους πιο αληθινούς ήχους της..εκείνους που σε κανέναν σταθμό δεν θα ακούσεις..εκείνους που η ψυχή σου σου εκπέμπει,όταν την αφήνεις να κάνει κουμάντο.

Ένα κόκκινο χρώμα έχει η γυρολιμνιά..του πάθους.Των φύλλων που απο το πορτοκαλί της μέρας,παθιάζονται τη νύχτα..γίνονται κόκκινος δρόμος να περπατάς και τα φώτα,αστερόσκονη στα νερά της λίμνης,όσο για να φτιαχτεί το παραμύθι.Μη με ρωτήσεις τί σκέφτομαι όταν περπατάω..ξέρεις ότι δεν θα σου πω.Θα σου πω μόνο να το κάνεις..να φορέσεις το πιο ζεστό σου ρούχο και να βγεις να κατακτήσεις τη νύχτα της γυρολιμνιάς..

Είναι και αυτή ευάλωτη..μην νομίζεις.Και αν τύχει και σε πάρουν οι σκέψεις όταν σταθείς στο παγκάκι να κοιτάς απένταντι την Αρχόντισσα,μην τις εγκλωβίσεις.'Αφησέ τες να κάνουν αυτές το σωστό..μαγικά θα μπουν σε τάξη και θα νιώσεις αυτό το όνειρο έστω και για λίγα δευτερόλεπτα.

Αν πάλι η σκέψη σου τρέξει πιο γρήγορα και γίνει παρόρμηση,μην την σταματήσεις.Blame it on the night που λένε..και αν φοβάσαι πως "τα καμώματα της νύχτας,τα βλέπει η μέρα και γελά",θα σου πω αυτό: 

"Η καταπιεσμένη παρόρμηση κάποτε ξεχειλίζει,γίνεται συναίσθημα,το συναίσθημα πάθος,το πάθος τρέλα." ~Aldous Huxley~ 

Την αγάπη μου...


Κείμενο-Φωτογραφίες : Ντίνα Παπαγεωργίου

Facebook: Γυρολιμνιά Καστοριάς
Instagram: dina__pap__photography__