Καστοριά-Κοζάνη : 72 χιλιόμετρα μακριά κι όμως τόσο ‘κοντά’

(το κείμενο που θα διαβάσετε είναι το πρώτο κείμενο που έγραψα για λογαριασμό του ηλεκτρονικού περιοδικού της γειτονικής Κοζάνης, giapraki.gr , εγκαινιάζοντας τη νέα μου προσωπική στήλη εκεί, μετά από την ιδιαίτερα τιμητική πρότασή τους να συνεργαστούμε!)

..κάπου τόσα φίλοι μου..και μπορεί να είναι πολλά τα χιλιόμετρα που μας χωρίζουν, αλλά στο κείμενο της πρώτης γνωριμίας μας, θα προσπαθήσω να εκμηδενίσω την απόσταση με λίγη φαντασία..! Τί εννοώ, ε; Όχι, δεν αποφάσισα να κάνω κάποιον μετρητή χιλιομέτρων, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Ερωτευμένη με τη φωτογραφία και την κειμενογραφία, φυλακίζω στιγμές και τις ντύνω με λέξεις. Με αυτόν τον τρόπο, επικοινωνώ εδώ και καιρό με όλους εσάς εκεί έξω, που με διαβάζετε και μέσα από το προσωπικό μου  blog. Από σήμερα λοιπόν, θα έχετε τη δυνατότητα, μέσα από τη νέα στήλη μου στο giapraki.com “ταξιδεύοντας….”, να διαβάζετε θεματολογία από Καστοριά (εδώ είναι που εκμηδενίζουμε αποστάσεις είπαμε!) αλλά και κείμενα αυτοβελτίωσης και ψυχολογίας γενικότερα. Και κάπου εδώ οφείλω να ευχαριστήσω την ομάδα του giapraki.com, για αυτή την πρόταση..!

Διάλεξα έτσι, με το ‘newbie’ αυτό άρθρο, να ‘βουτήξουμε’ κατευθείαν στα βαθειά, στον τρόπο που εγώ βλέπω τα πράγματα και αφήνω τα συναισθήματά μου, αλλά και την φαντασία μου, να γίνουν λέξεις στο πληκτρολόγιο. Βάλτε ζώνη και πάμε παρέα να μετρήσουμε αντίστροφα τα 72 χιλιόμετρα, με σημείο εκκίνησης την Καστοριά.

Τοποθεσία: Πλατεία Ντολτσό (για κάποιους και πλατεία Αδερφών Εμμανουήλ)

Το πρώτο μέρος που έρχεται στο νου μου (οκ, μετά την γυρολιμνιά!), κάθε φορά που κάποιος θα με ρωτήσει που να πάει στην πόλη. Μα πού αλλού; Δεν νοείται επισκέπτης να μην ‘χαθεί’ στα στενά της παλιάς πόλης της Καστοριάς, εκεί που η παράδοση μπλέκεται τόσο αρμονικά με την σύγχρονη αρχιτεκτονική. Επιβλητικά κτίσματα, που ξεχειλίζουν αριστοκρατία, παράδοση, μεράκι, θύμισες, μια εντελώς διαφορετική εποχή που στα τόσα χρόνια που την περπατάω, το συναίσθημα αυτό δεν κατάφερα να το αποτυπώσω με λέξεις.
Θα νιώσεις λοιπόν με έναν μαγικό τρόπο, πως έχεις μέσα στην όμορφη και πολύβουη πόλη, ένα μέρος που σε ησυχάζει, που έχει τις λύσεις για όλα, αλλά και φορές που δεν έχει απάντηση παρά μόνο μια εικόνα και αόρατες λέξεις να ακούγονται και εσύ να ψάχνεις να βρεις από πού πηγάζουν. Σαν κάποιος να σου διαβάζει ένα παραμύθι από εκείνα τα παλιά, που τα διαβάζεις από κιτρινισμένες σελίδες και σε γυρνάνε σε χρόνια που δεν έζησες εσύ, αλλά με τόση αγάπη ακούς από τους μεγαλύτερους, καθώς τους συναντάς να περπατούν στην παλιά πόλη.

Εκεί λοιπόν καθώς φτάνεις στην πλατεία από την παραλία, στο αριστερό σου χέρι, στη Βυζαντίου, συναντάς τον Μεταβυζαντινό Ναό του Αγίου Ανδρέα Καρίβη! Οι δείκτες του καμπαναριού σταματημένοι, να δείχνουν μία και δέκα. Η στιγμή που κοιτάς το ρολόι σου να δεις την πραγματική ώρα, αλλά ακόμα και αν οι χρόνοι είναι μπλεγμένοι, δεν σε πολυνοιάζει, γιατί στην πραγματικότητα ταξιδεύεις σε μια γλυκιά νοσταλγία εποχής που πέρασε, αλλά δεν έπαψε ποτέ να κρύβει στιγμές..

Τοποθεσία: Κοζάνη, Κεντρική Πλατεία

Επιβλητικό, σημείο αναφοράς και συνάντησης  το καμπαναριό με το ρολόι στην κεντρική πλατεία της πόλης, στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Εκ των πραγμάτων, δεν μπορώ να γνωρίζω πολλά, αν και είμαι φανατική επισκέπτρια, τουλάχιστον όχι τόσα όσα εσείς, παρ’ όλα αυτά, διαβάζοντας στοιχεία από την Ιερά Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης, εκείνο που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν πως απαγορευόταν από τους δυνάστες - επικαλούμενοι πρόκληση - η ύπαρξη σήμαντρων και καμπάνων μέχρι και το 1728, χρονολογία όπου και δόθηκε στους κατοίκους το δικαίωμα και προέβησαν στο χτίσιμο ενός μεγάλου καμπαναριού, 26 μέτρων!

Οι ήχοι από την κίνηση στην Π.Μελά μπλέκουν και πάλι εποχές. Περπατάς στον πεζόδρομο, ίσως μπεις στην εκκλησία κατεβαίνοντας στο αριστερό σου χέρι. Ή μπορεί να συνεχίζεις να βολτάρεις στην πλατεία, να χαθείς και σε εκείνα τα στενά, μόνο που σε αυτά τα στενά, επικρατεί το νέο. Που έχει και αυτό τη χάρη του. Το ρολόι δείχνει δύο ακριβώς.. (όχι, εδώ δεν ήταν σταματημένο) και κοίτα να δεις.. τόσο διαφορετικές χρονικά φωτογραφίες και τόσο κοντά η ώρα, έστω και σταματημένη στην πρώτη εικόνα, δείχνει 50 λεπτά της ώρας διαφορά..όσο περίπου και η απόσταση των 72 χιλιομέτρων σε λεπτά!! Τόσο όμοια και τόσο διαφορετικά..

Και τώρα που σας τα γράφω επιβεβαιώνεται ότι η σχέση μου με την γειτονική Κοζάνη διακατέχεται από ένα είδος «κάρμα»..!(ή μπορεί και καταδυνάστευσης, αλλεπάλληλων συμπτώσεων, κτλ). Λέξεις κλειδιά: καμπαναριό, εκκλησία, ρολόι, στενά, παλιό, νέο, λεπτά, χιλιόμετρα.. κλειδιά που ξεκλειδώνουν τη φαντασία με την οποία επιμελήθηκα το θέμα, με δύο φωτογραφίες τόσο διαφορετικές, αλλά και τόσο όμοιες, η κάθε μια στην πόλη της και οι δυο μαζί στην φαντασία μας!

Είμαστε 72 χιλιόμετρα ‘γείτονες’ και 124 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη που σας γράφω, την όμορφη Θεσσαλονίκη ..κι όμως οι αποστάσεις εκμηδενίζονται όταν υπάρχει επιθυμία. Οι λέξεις θα κτίσουν γέφυρα, που θα μας ταξιδεύει παρέα σε όμορφες εικόνες και θα μας δημιουργεί θετικές σκέψεις. Μπορεί να μην συμφωνούμε πάντα, αλλά ακόμα και η διαφωνία είναι μια μορφή επικοινωνίας. Και μπορεί να μην τα λέμε τακτικά, αλλά να είστε σίγουροι, ότι όταν θα τα λέμε, πάντα θα έχουμε να πούμε κάτι που θα αξίζει!

Την αγάπη μου..



Κείμενο-Επιμέλεια: Ντίνα Παπαγεωργίου

Facebook page : Γυρολιμνιά Καστοριάς