Το να νιώθεις, είναι ο τρόπος που έχει η ψυχή για να βλέπει..

Βροχή που κρύωσε αμέσως την όμορφη Καστοριά, εναλλαγή ρούχων, αλλά ακόμα μεγαλύτερη εναλλαγή συναισθημάτων.

Κάθε φορά λέω ότι δεν μπορεί.. μια από τα ίδια θα είναι.. μια βόλτα μετά την βροχή, έτσι να νιώσεις λίγο τον δροσερό αέρα, να καταλάβεις ότι οι ζεστές μέρες πέρασαν στην πόλη μας και ότι πρέπει να σκεφτείς πώς, μετά από την ξαφνική βροχή που σε πέτυχε με καλοκαιρινή ενδυμασία, να ζεσταθείς μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου. Μαγικά, περπατώ διπλά από την λίμνη, νερά παντού, κόσμος με πιο ζεστά ρούχα από ότι εγώ, βλέμματα να απορούν γιατί δεν κρυώνω…

Γυρίζω το βλέμμα μου αριστερά.. αντικρίζω έναν φυσικό καθρέφτη στο πλακόστρωτο.. νερά λιμνάζοντα και ακίνητα.. με λίγα φύλλα μέσα και ένα ξύλο που, για δες, είναι σαν μισοβουτηγμένη καρδιά! Μόνο τα δικά μου μάτια το είδαν έτσι; Μόνο εγώ νιώθω ότι κυριαρχεί το #αγάπη_μόνο σε αυτή την πόλη;

Τα λιμνάζοντα νερά, έγιναν ένα με τον ορίζοντα της λίμνης στα μάτια μου, αφού  γονάτισα για να φυλακίσω το στιγμιότυπο που είδαν τα μάτια μου, αλλά ένιωσε η ψυχή μου…

Και το φυλάκισα, νερό και λίμνη ένα.. με ένα κομμάτι ξύλου που στα δικά μου μάτια έμοιασε καρδιά.. καρδιά που φυλακίζει όχι μόνο στιγμιότυπα, αλλά και με βοηθά να σας δείξω τον τρόπο που κλείνω κάθε μου κείμενο..

Την αγάπη μου..

https://www.facebook.com/%CE%93%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%BD%CE%B9%CE%AC-%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%82-151807771643754/timeline/