Η ομορφότερη βόλτα..έρχεσαι;

Πολλές φορές, η ψυχή έχει ανάγκη να τρέξει γρηγορότερα από τα πόδια μας.. να ταξιδέψει εκεί όπου καμιά άλλη σκέψη δεν κυριαρχεί παρά μόνο αυτή του να απεγκλωβιστείς από όλους και όλα, για λίγο, για πολύ, για όσο.

Κάπου μετά τα ‘Πετσιά’ κοιτάς αριστερά, βλέπεις το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής.. το εκκλησάκι εκεί ψηλά και κάθε φορά λες θα ανέβεις να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια και κάθε φορά το αναβάλλεις για την άλλη φορά, αφού σκέφτεσαι την διαδρομή μέχρι εκεί. Την ίδια όμως στιγμή, σκέφτεσαι πόσο όμορφες εικόνες είχες την τελευταία φορά που ανέβηκες, ειδικά την ώρα που ο ήλιος βασιλεύει πλάι σ’Αυτή.

Ξεκινάς λοιπόν, με έκδηλο δισταγμό. Kαι σε αυτό το όμορφο ανέβασμα, το πρώτο εντυπωσιακό στοιχείο είναι μπροστά στα μάτια σου: οι 'γκαλιότρυπες'! Να μία.. μπροστα στα μάτια σου, καλά κρυμμένη την ημέρα, αλλά τόσο ειδυλλιακά φωτισμένη την νύχτα..

Αυτή τη φορά καμιά αναβολή δεν χωρούσε.. η επιθυμία μου να ανεβώ μετά από τόσο καιρό έγινε ακόμα πιο έντονη και αψήφησα κάθε δισταγμό. Ένα μπουκαλάκι νερό, μουσική και το καλύτερο ‘παραστράτημα’ από την καθιερωμένη γυρολιμνιά μου ήταν γεγονός. Ο καθένας πρότεινε το δικό του δρομάκι.. ακλούθησα το πιο κοντινό.. με το χαμόγελο των ηλικιωμένων που μου έδωσαν την ευχή τους και το κουράγιο για καλό ανέβασμα.

Κάποιος να μαζέψει την ασημόσκονη από την λίμνη!! Ήταν μαγικό αυτό που έβλεπα.. ανάμεσα απο τα φύλλα, στο βάθος η Αρχόντισσα και στην λίμνη.. όλη η μαγεία. Ήξερα ότι η φωτογραφική δεν θα ηρεμίσει εκείνη την μέρα.. ώσπου ένας ήχος 'τάραξε' την ηρεμία.. την ίδια στιγμή που τάραζε και την λίμνη.. και γυρνώντας το βλέμμα μου είδα τον λόγο.

Έφτασα, ο ήλιος έκαιγε, παράτησα την φωτογραφική και απόλαυσα την θέα. Μνήμες, εικόνες, νοσταλγία, γαληνή, μα πάνω από όλα περηφάνια που κατάγομαι από έναν τέτοιο ευλογημένο τόπο.

Η ώρα περνούσε.. το σούρουπο με έκανε να βιαστώ γιατί με περίμενε
η κατάβαση και η συνεχεία της γυρολιμνιάς.

Τελικά όμως αυτή η πόλη, έχει το χάρισμα, την δύναμη, να σε μαγνητίζει.. Πολλές την ομορφιά σου, ίσως ελάχιστες την ευλογία να μεταμορφώνεσαι κάθε λεπτό.. σκέφτηκα, καθώς προς στιγμήν νόμιζα ότι κοιτάζω θέα από κάποιο νησί!

Ώρα να κατηφορίσουμε.. για δες.. πάλι τα ίδια.. να μην μπορείς να φύγεις χωρίς να φυλακίσεις την στιγμή..

Τελικός προορισμός; Μα φυσικά η πλαζ.. να κοιτάξω την ομορφιά της για εκατομμύρια φορές ακόμα.. (και να σας δείξω και τις γκαλιότρυπες φωτισμένες!). Στην ομορφότερη πλαζ..που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από οποιοδήποτε άλλο όμορφο μέρος.. εκεί που τα χρώματα δεν χρειάζονται κανένα φίλτρο, το κλικ γίνεται ρομαντικός ήχος μαζί με το κύμα.. και για άλλη μια φορά η γυρολιμνιά με αποζημιώνει με τον ομορφότερο τρόπο σε ένα τοπίο χαλαρωτικό, μαγικό, ονειρεμένο.

Τέλος η βόλτα για σήμερα.. σύντομα θα τα ξαναπούμε.. μέχρι τότε.. ξέρετε!

Την αγάπη μου...

(facebook page:Γυρολιμνιά Καστοριάς)