Oι ‘ντίβες’, η γάτα και ο Κοντός.

Σαν τίτλος ταινίας ο σημερινός τίτλος, έτσι;

4 Oκτωβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ζώων.

Η ημέρα αυτή, έκανε την εμφάνισή της το 1931, σ' ένα συνέδριο περιβαλλοντιστών στη Φλωρεντία, ως ένας τρόπος για την ευαισθητοποίηση του κόσμου, για τα υπό εξαφάνιση ζώα. Έκτοτε, περιλαμβάνει όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου.Ένας ακόμη λόγος για την καθιέρωση της συγκεκριμένης ημερομηνίας είναι το γεγονός, πως στις 4 Οκτωβρίου, γιορτάζεται η μνήμη του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, ο οποίος έχει αναγορευτεί από την Καθολική Εκκλησία, ως προστάτης των ζώων και του περιβάλλοντος.

Πέρα από τα ενημερωτικά λίγα λόγια για την σημερινή ημέρα, νομίζω πως δικαιωματικά τα ζωα αξίζουν το δικό τους άρθρο στο blog μου, μιας και χάρη σε όλα τους, η σελίδα μου έχει μερικές από τις ομορφότερες φωτογραφίες, με αυτά πρωταγωνιστές. Όσοι με παρακολουθείτε, νομίζω πρώτα πρώτα θυμάστε την στιγμή που ‘βάφτισα’ τις πάπιες μας Ντίβες, αυτά τα υπέροχα πλάσματα που ποζάρουν με χάρη μοντέλου στο φακό μου κατά καιρούς. Θυμάστε επίσης όλοι, την ιστορία με τον αδέσποτο Μπράντι.

Και αν έγραφα για όλα τα ζωάκια που κοσμούν την Γυρολιμνιά Καστοριάς, θα έπρεπε να σας γεμίσω με πόλλες φωτογραφίες, και πιστέψτε με, έχω πάρα πολλές. Θα προτιμήσω να μοιραστώ μαζί σας ένα προσωπικό παράδειγμα, γιατί καμιά φορά υπάρχουν και άνθρωποι που περνάν κάθε άρθρο φιλοζωικής σημασίας, ως 'ομορφά λόγια να περνά η μέρα' και μετά αδιαφορία. Γιατί πιστεύουν ότι τίποτα δεν γίνεται. Κι όμως..

Να σας συστήσω λοιπόν τον Κοντό!

Ο γάτος μας.. η ιστορία του παράξενη.. δεν ξέρεις τί τίτλο πρέπει να δώσεις.

Παρατημένος από την μαμά του, αδέσποτο, χτυπημένο αρκετές φόρες, βρέθηκε στην ανάγκη μας για φροντίδα, λίγες ώρες την ημέρα, ίσα για να ολοκληρώνεται η θεραπεία του κάθε φορά και μετά πάλι έξω..
Όμως το ένα κακό έφερε το άλλο, και πάλι χτύπησε, και πάλι ταλαιπωρήθηκε και πάλι και πάλι.. μέχρι το τελικό χτύπημα, την παραλυσία.

Ο γάτος ΜΑΣ πλέον υιοθετημένος, έπαψε να είναι αδέσποτο, έχει την ίδια αγάπη και ακόμα περισσότερη από κατοικίδια που δεν είναι παράλυτα και δεν θα τον αλλάζαμε με κανέναν. Το κατοικίδιο είναι μεγάλη υπόθεση, υπόθεση ευθύνης, είναι ένα μέλος της οικογένειας που το προσέχει.. δεν είναι παιχνίδι, αλλά είναι μια μόνιμη χαρά στην καθημερινότητά σου, όπως για εμάς ο Κοντός μας, που αρκεί μια γκριμάτσα του κάθε φορά για να μας πει με τον τρόπο του ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Κάνενα κινητικό πρόβλημα δεν θα πρέπει να σας απογοητεύει.. γιατί η αγάπη δεν γνωρίζει προβλήματα.. Ο δικός μας γάτος, έχει περάσει πολλά παραπάνω από μια παραλυσία που από μόνη της είναι το σοβαρότερο πρόβλημα, άλλα τα προβλήματα που δημιουργούνται από αυτή, είναι πολλά περισσότερα. Κι όμως.. στέκεται δυνατός, μαχητής και πάνω από όλα πανέμορφος.

Πάντα σκέφτομαι πώς να 'κλείνω' τα άρθρα μου.. και κάθε φορά ο τρόπος 'ξεπηδά' μαγικά.. αυτή τη φορά με την εξυπνάδα μιας γάτας-παρεάκι στην τελευταία μου φωτογράφιση.

Αυτή η ομορφιά, κλείνει τα μάτια και ονειρεύται έναν κόσμο ΑΓΑΠΗΣ για αυτή και για κάθε ζωάκι εκεί έξω. Δεν ξέρω πόσους θα αγγίξει ένα τέτοιο άρθρο, πόσοι θα το προσπεράσουν, πόσοι απλα θα δουν τις φωτογραφίες με χαμόγελο και θα περάσουν στο επόμενο site, αλλά είμαι σίγουρη πως ό,τι από τα παραπάνω θα γίνει, υπάρχει πάντα μια μερίδα ανθρώπων που θυμάται αυτή τη μερα, άλλη μια που από σήμερα και στο εξής θα την θυμάται και τέλος μια μερίδα, όπως εγώ, που θα κοιτάξει το κατοικίδιό της, θα χαμογελάσει και θα νιώσει ευλογία ψυχής που αφιέρωσε λίγα λεπτά για να προσφέρει το ελάχιστο σε ψυχές που συναγωνίζονται στα ίσα τις ανθρώπινες.. και πιστέψτε με, κάποιες φορές τις ξεπερνούν.

Χρόνια καλά γεμάτα ΑΓΑΠΗ σε αδέσποτα και κατοικίδια.. φροντίστε όσο μπορείτε, όποιο μπορείτε!

Την αγάπη μου…



(facebook page:Γυρολιμνιά Καστοριάς)